- obpugnatio
- oppugnātĭo ( obp- ), ōnis, f. [id.], a storming, assaulting, besieging; an attack, assault, siege (class.).I.Lit.:II.
de oppidorum oppugnationibus,
Cic. de Or. 1, 48, 210:oppugnatio Gallorum,
i. e. their method of besieging, Caes. B. G. 2, 6, 2; 7, 29, 2:propulsare,
Cic. Cael. 9, 20:relinquere,
to raise, Tac. A. 15, 16:oppugnatione civitas cingitur,
Macr. S. 3, 9, 6.—Trop., an assault, attack with words, an accusation, etc.: totum genus oppugnationis hujus propulsare debetis. Cic. Cael. 9, 20; id. Vatin. 2, 5:sine oppugnatione,
id. Q. Fr. 2, 8, 1.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.